Najbardziej stylowe filmowe lesbijki

Przez lata lesbijki padały ofiarą krzywdzących stereotypów. Na szczęście w kinie wiele queerowych postaci, nawet jeśli zagranych przez heteronormatywne aktorki, wymyka się schematom. Od supermodelki Gii Carangi po Carol z twarzą Cate Blanchett — oto 10 najbardziej stylowych ekranowych lesbijek.

Cate Blanchett w „Carol” (2015)

W adaptacji romansu Patricii Highsmith moda jest równie ważna, co miłość. Akcja filmu Todda Haynesa rozgrywa się w latach 50. XX wieku w Nowym Jorku. Nagrodzona Oscarem kostiumografka Sandy Powell, zainspirowana zdjęciami takich fotografek jak Ruth Orkin i Vivian Maier, poprzez ubrania opowiedziała o przepaści klasowej między zamożną Carol Aird a obiektem jej uczuć, aspirującą fotografką Therese Belivet (Rooney Mara).

Carol nosi idealnie skrojone garsonki i berety, buty Salvatore Ferragamo, skórzane rękawiczki oraz biżuterię vintage marki Van Cleef & Arpels. Zarówno Powell, jak i Blanchett otrzymały nominacje do Oscara.

Angelina Jolie w „Gii” (1998)

Gia Carangi to pierwsza otwarcie queerowa supermodelka. Za przełomową rolę w filmie biograficznym o życiu Carangi z 1998 roku Angelina Jolie była wielokrotnie nagradzana. „Gia” opowiada o uzależnieniu modelki od narkotyków i przedwczesnej śmierci z powodu AIDS.

Kostiumograf Robert Turturice wybrał dla Jolie kurtki motocyklowe i zapinane na guziki bluzki, a potem pokazał jej wyszukany gust, gdy już jako supermodelka nosiła projekty Versace, Armani i YSL.

Léa Seydoux w „Życiu Adeli” (2013)

Nastoletnia Adela (Adèle Exarchopoulos) zakochuje się w studentce malarstwa Emmie (Léa Seydoux). „Życie Adeli” opowiada o wzlotach i upadkach ich związku.

Najważniejszym elementem wyglądu Adeli są jej wiecznie potargane włosy, równie chaotyczne, co jej emocje. Od jasnoniebieskich włosów po dżinsowe kamizelki, mocno rozpięte koszule w kratę i proste, czarne T-shirty – Seydoux to dopracowane wcielenie grunge’u. Z czasem aktorka stała się stałą bywalczynią czerwonych dywanów i muzą dyrektora kreatywnego Louis Vuitton, Nicolasa Ghesquière’a.

Cheryl Dunye w „Arbuziarce” (1996)

Debiut Cheryl Dunye był punktem zwrotnym w queerowym kinie. Pierwszy amerykański film wyreżyserowany przez wyoutowaną, czarną lesbijkę to komediodramat stylizowany na film dokumentalny. Opowiada o życiu rodzinnym i relacjach przyjaciół o różnych kolorach skóry, zjawisku whitewashingu w queerowej historii i przemocy ze strony policji.

Główna bohaterka, Cheryl, grana przez samą Dunye, nosi oversize’owe koszule w paski i srebrną biżuterię, obcięte szorty zestawia z martensami, a sukienki w kwiaty z czapką vintage Adidasa.

Beryl Reid w „Zabójstwie siostry George” (1968)

W dramacie Roberta Aldricha z końca lat 60. znalazła się najbardziej dosłowna scena seksu lesbijek uchwycona przez kamerę. Fantastyczna Beryl Reid gra w nim starzejącą się aktorkę June „George” Buckridge, która mierzy się z utratą zarówno kariery, jak i partnerki, Alice „Childie” McNaught, granej przez Susannah York.

Postać grana przez Reid modę lat 60. dopracowała do perfekcji: nosi tweedowe garnitury i zawadiackie kapelusze, trochę zbyt obcisłe prochowce i wyglądające na niezbyt wygodne, ale supereleganckie zestawy składające się z bluzki i swetra. Na drugim miejscu pod względem krawieckiego kunsztu plasuje się jej rywalka, Mercy Croft (Coral Browne) w eleganckich sukienkach, białych rękawiczkach i potrójnym sznurze pereł.

Kim Min-hee w „Służącej” (2016)

Do filmu, którego akcja rozgrywa się na początku XX wieku w okupowanej przez Japonię Korei, kostiumografka Sang-gyeong zaproponowała piękne rękawiczki, będące głównym wyznacznikiem statusu i powstrzymywanego erotyzmu głównej bohaterki, Izumi Hideko (Kim Min-hee).

Lady Hideko w koronkowych koszulach, przejrzystych liliowych bluzkach i wyszukanych sukniach balowych to jedna z najbardziej fascynujących i najlepiej ubranych kinowych postaci.

Queen Latifah w „Desperatkach” (1996)

Mechanik samochodowa Cleopatra „Cleo” Sims (Queen Latifah) i jej cicha, ale bardzo stylowa dziewczyna Ursula (Samantha MacLachlan) ubierają się świetnie. Najlepsze z looków Latifah składają się z czarnych T-shirtów, niebieskich dżinsów oraz niebieskich koszul w kratę i roboczych butów, gdy napada na banki.

Sheila Munyiva w „Rafiki” (2018)

W języku suahili i „Rafiki” oznacza „przyjaciel”. Ten romans o dojrzewaniu jest oparty na opowiadaniu pisarki z Ugandy, Moniki Arac de Nyeko, i wyreżyserowany przez Wanuri Kahiu z Kenii. Opowiada o dwóch kobietach, które zakochują się w sobie w konserwatywnej Kenii. W ojczyźnie Kahiu został zakazany ze względu na „oczywisty zamiar promowania lesbijskich związków w Kenii, co jest niezgodne z prawem”. Zakaz został tymczasowo zniesiony, by umożliwić filmowi ubieganie się o nominację do Oskarów. Żadnej nie dostał, ale bilety na każdy seans w Nairobi wyprzedały się natychmiast.

Odważne stylizacje Ziki (Sheila Munyiva) eksplodują kolorami, od jej fioletowo-różowo-niebieskich włosów po jaskraworóżowe paznokcie i fioletową szminkę. Z kolei jej ukochana Kena (Samantha Mugatsia) stawia na bejsbolówki noszone daszkiem do tyłu i wściekle żółte T-shirty. To film o celebracji życia, który każdy powinien obejrzeć.

Tessa Thompson w „Thor: Ragnarok” (2017)

Walkiria grana przez Tessę Thompson w epickim filmie „Thor: Ragnarok” Taiki Waititiego to pierwsza queerowa superbohaterka Marvela. Scenarzyści obiecują, że w nadchodzącym „Thor: Miłość i grom” (2022), w którym dołączy do Chrisa Hemswortha w walce przeciwko łotrowi granemu przez Christiana Bale’a, również zobaczymy ją w związku jednopłciowym. Nieważne, czy częściej będzie walczyć wręcz w czarnym skórzanym kostiumie, czy mordować wrogów w srebrnej zbroi, nowa królowa Asgardu zasługuje na więcej czasu ekranowego.

Gina Gershon w „Brudnych pieniądzach” (1996)

Ten film noir, debiut reżyserski sióstr Wachowskich, to lesbijski klasyk. Bardzo kobieca Violet (Jennifer Tilly) nosi w nim sukienki babydoll, z kolei ponura Corky (Gina Gershon), która po wyjściu z więzienia zaczyna pracę jako hydrauliczka, wchodzi na ekran niczym androgyniczny James Dean, w brudnej białej koszulce i czarnej kurtcemotocyklowej, z krótką fryzurą i tlącym się papierosem.

Za choreografię scen seksu odpowiedzialna była feministyczna pisarka i edukatorka seksualna Susie Bright, a film dostał pozytywne recenzje ze względu na sekspozytywność. Miłość dwóch kobiet zwycięża wszystko, gdy Violet w końcu porzuca swojego psychopatycznego męża Caesara, związuje się ze zniewalającą Corky i odjeżdża z nią w stronę zachodzącego słońca.