Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes 2024 właśnie się rozpoczyna. Z tej okazji wybieramy najwybitniejsze filmy docenione przez jury festiwalu Złotą Palmą.
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes odbędzie się w dniach 14-25 maja. Jak co roku pałac festiwalowy przy canneńskim Croisette wypełnił się największymi gwiazdami kina. Festiwal otworzy film Quentin Dupieux „The Second Act”. O Złotą Palmę powalczą, m. in. „Dziewczyna z igłą” Magnusa von Horna, „Bird” Andrei Arnold i „Rodzaje życzliwości” Giorgosa Lanthimosa (ponownie w duecie z Emmą Stone i Willemem Dafoe). W sekcji Un Certain Regard znalazły się takie filmy, jak „On Becoming a Guinea Fowl” Rungano Nyoni czy „Armand” Halfdana Ullmanna Tøndela, wnuka Liv Ullmann i Ingmara Bergmana.
Podczas festiwalu zostaną również wręczone: nagroda jury, a także statuetki za najlepszą reżyserię oraz za najlepszą rolę męską i rolę kobiecą. Na czerwonym dywanie najsławniejszego festiwalu filmowego bez wątpienia wielkich nazwisk.
15 najwybitniejszych filmów, które podbiły festiwal filmowy w Cannes
„Słodkie życie” (1960): Tydzień w Rzymie
„Słodkie życie” to zapis siedmiu dni w Rzymie ze zmęczonym życiem dziennikarzem (Marcello Mastroianni), który szuka sensacji do prowadzonej przez siebie kolumny plotkarskiej. Interesują go tajemnicze kobiety, takie jak zblazowana dziedziczka grana przez Anouk Aimée. Najbardziej urzekającą bohaterką filmu Federica Felliniego jest jednak Anita Ekberg, która przeszła do historii kina za sprawą sceny kąpieli w fontannie di Trevi.
„Parasolki z Cherbourga” (1964): Wszystkie kolory tęczy
Wysublimowane dywagacje Jacques’a Demy’ego nad utraconą miłością to prawdziwa uczta dla zmysłów: neonowe witryny sklepów, wytapetowane buduary i piękne kostiumy prezentowane przez anielską Catherine Deneuve. Aktorka wciela się w filmie w pogrążoną w melancholii córkę właściciela sklepu z parasolkami, której chłopak wyjeżdża na wojnę w Algierii. W śpiewających dialogach i chwytających za serce scenach Deneuve wyczekuje powrotu ukochanego i rozmyśla nad ich wspólną przyszłością.
„Powiększenie” (1966): Zdjęcie zbrodni
Veruschka w ozdobionej koralikami sukience koktajlowej, Vanessa Redgrave w ubraniu w kratę oraz Jane Birkin w sukience w paski – trzy gwiazdy wielkiego ekranu występujące w klasyku Michelangela Antonioniego są równie utalentowane, co stylowe. Grają dziewczyny ubiegające się o pracę u fotografa mody (David Hemmings), którego życie komplikuje się, gdy przypadkiem odkrywa miejsce zbrodni. Thriller portretuje swingujący Londyn lat 60. XX wieku.
„Taksówkarz” (1976): Krytyka społeczna
Stworzona przez Martina Scorsesego opowieść o miejskim wyobcowaniu z niesamowitą rolą Roberta De Niro jako taksówkarza i weterana wojny w Wietnamie, który przemierza ulice Nowego Jorku. To obraz pełen przemocy, a jednocześnie niespodziewanego piękna, widocznego w fantasmagorycznych neonach, na pokrytych kroplami deszczu chodnikach czy parze złowieszczo unoszącej się nad studzienkami kanalizacyjnymi. To również wciąż aktualna krytyka relacji społecznych i dobitny obraz kryzysu męskości.
„Czas apokalipsy” (1979): Okrucieństwo wojny
Francis Ford Coppola podążą ze swoją kamerą za żołnierzem (Martin Sheen) podróżującym z sekretną misją z Wietnamu do Kambodży, gdzie ma zamordować zbiegłego pułkownika (Marlon Brando). Film ukazuje okrucieństwo wojny, przenosząc widza na pokryte napalmem pola. Ataki z powietrza ogląda się w nim przy akompaniamencie „Ride of the Valkyries” Wagnera. W głębszym wymiarze to obraz o absurdzie wojny i jej konsekwencjach dla człowieka.
„Cały ten zgiełk” (1979): Genialny musical
Autobiograficzny musical Boba Fosse’a zaczyna się od sceny skupiającej się na postaci ekscentrycznego choreografa (Roy Scheider), który dzieli czas między Broadway a Hollywood. W filmie zobaczymy oniryczne sekwencje taneczne, wymyślne kostiumy i genialny umysł mistrza. „Cały ten zgiełk” to film, który ukształtował całe pokolenie amerykańskich artystów.
„Sobowtór” (1980): Epopeja o samurajach
Rozgrywająca się w XVI-wiecznej Japonii historia złodziejaszka, który podszywa się pod zmarłego pana (obie postaci grane są przez Tatsuyę Nakadaiego). W samurajskiej epopei Akiry Kurosawy przeplatają się szekspirowskie intrygi oraz widowiskowe bitwy. Pozycja obowiązkowa dla fanów serialu „Szogun”.
„Człowiek z żelaza” (1981): Żywa historia
„Człowiek z żelaza” Andrzeja Wajdy to pierwszy polski film nagrodzony Złotą Palmą (drugim i ostatnim dotychczas jest „Pianista” Romana Polańskiego). Kontynuacja „Człowieka z marmuru” była próbą uchwycenia nastrojów poprzedzających porozumienia sierpniowe i narodzin „Solidarności”. Pełnometrażowy film był chwalony przede wszystkim za zatarcie dystansu czasowego między wydarzeniami historycznymi a produkcją – uchwycił historię na gorąco.
„Paryż, Teksas” (1984): Film drogi
Tłem dla tego melancholijnego filmu drogi Wima Wendersa są pejzaże południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Mężczyzna (Dean Stockwell) odnajduje brata (Harry Dean Stanton), który zaginął w tajemniczych okolicznościach cztery lata wcześniej. Potem próbuje odnaleźć swoją dawno niewidzianą żonę (Nastassja Kinski). Klasyczny bob i różowy sweterek z moheru zapewniły jej tytuł jednej z najbardziej stylowych bohaterek w historii kina.
„Fortepian” (1993): Zakazana miłość
Jane Campion jako pierwsza i jedyna reżyserka otrzymała nagrodę główną konkursu w Cannes. Na szczególną uwagę zasługują nagrodzone Oscarami role Holly Hunter jako niemej wdowy oraz Anny Paquin jako jej przedwcześnie dojrzałej córki. Gdy matka zostaje kandydatką na żonę właściciela ziemskiego, wyruszają w podróż do Nowej Zelandii. Wszystko zaczyna się komplikować, gdy zaczyna udzielać lekcji gry na pianinie leśnikowi (Harvey Keitel).
„Pulp Fiction” (1994): Natychmiastowy klasyk
Chyba nikt nie był bardziej zaskoczony niż sam Tarantino, gdy „Pulp Fiction” został najlepszym filmem festiwalu. – Nigdy nie spodziewałem się, że wyjadę stąd z nagrodą – powiedział reżyser, odbierając Złotą Palmę przy akompaniamencie gwizdów i buczeń. Choć wielowątkowa comédie noire była bez wątpienia najczęściej dyskutowanym tytułem edycji, to film Krzysztofa Kieślowskiego „Trzy kolory: Czerwony” uchodził za faworyta krytyków. Gdy Tarantino wchodził na scenę, część publiczności zaczęła nawet skandować nazwisko polskiego reżysera. Niewzruszony reżyser odwdzięczył się widzom środkowym palcem.
„Tańcząc w ciemnościach” (2000): Nietypowy musical
Film w reżyserii Larsa von Triera śledzi losy tracącej wzrok Selmy (Björk), która emigruje do Stanów Zjednoczonych i zatrudnia się w fabryce. Kobieta stara się uzbierać pieniądze na operację syna, któremu również grozi ślepota. W trudnych chwilach Selma ucieka w świat marzeń, wyobrażając sobie, że jest bohaterką radosnego musicalu. Gdy świat wokół niej zanika, przewodniczką kobiety staje się muzyka.
„Złodziejaszki” (2018): Portret rodziny
Hirokazu Koreeda opowiada o biedzie we współczesnym Tokio. Portretowana przez niego rodzina jest zarządzana przez starszą kobietę. Starają się przeżyć, kradnąc w supermarkecie. Potem przyjmują pod swój dach dziecko (Miyu Sasaki), nad którym – jak podejrzewają – znęcają się rodzice. Czy było to porwanie czy misja ratunkowa?
„Parasite” (2019): Współczesna przypowieść
„Parasite” to pierwszy film od 1955 roku, który otrzymał Złotą Palmę i Oscara za najlepszy film. Odważna satyra koreańskiego reżyser Bong Joon-ho łączy czarną komedię i hitchcockowski horror, by opowiedzieć o dwóch rodzinach – biednych i ambitnych Kimach oraz zamożnych, choć naiwnych Parkach. Dojmujące poczucie, że zaraz wydarzy się coś złego, nie pozwala oderwać się od ekranu.
„Titane” (2021): Horror na miarę naszych czasów
Film w reżyserii Julii Ducournau to jedna z najoryginalniejszych i najbardziej kontrowersyjnych produkcji ostatnich lat. Przekraczający gatunkowe ramy horror śledzi losy androgynicznej Alexii (debiutantka Agathe Rousselle), tancerki erotycznej i seryjnej morderczyni, która podszywa się pod zaginionego syna miejscowego strażaka, by uniknąć sprawiedliwości. Mroczny i tętniący erotyzmem „Titane” ma wywoływać w widzach dyskomfort, momentami graniczący z przerażeniem, innym razem – z obrzydzeniem.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.