Gdy świat zadaje coraz więcej pytań, odpowiedzi najlepiej szukać w książkach. W majowej edycji naszego redakcyjnego cyklu polecamy powieści, reportaże, a nawet memuar graficzny, których autorzy i autorki przyglądają się rzeczywistości w nietuzinkowy sposób. Przy okazji przypominamy, że recenzje nowości znajdziecie na Vogue.pl w każdy piątek.
Beata Chomątowska „Andreowia”: Pyszna powieść
Beata Chomątowska ma wielkie zasługi dla literatury non fiction. Napisała m.in. „Stację Muranów”, w której odsłoniła tajemnice warszawskiej dzielnicy zbudowanej na gruzach getta, i wspaniałą „Betonię”, gdzie w nowy sposób pokazała historię i współczesność blokowisk. Tym razem mierzy się z fikcją i znów wygrywa. „Andreowia” to pyszna powieść. Z tych, w które się wsiąka i rzuca wszystko, by jeszcze trochę poczytać.
Narratorem jest mężczyzna w kryzysie wieku średniego, ale bohaterkami są kobiety – jego babka Filomena, matka Wanda i jeszcze kilka mniej kluczowych, ale nie mniej barwnych. W tle, co istotne dla tej historii, mamy Kraków, a za narracyjną oś służy redakcja krakowskiej gazety. To chyba nie przypadek, bo fabuła jest gęsta od wydarzeń niczym porządny dziennik – kolejne epizody można sobie wyobrazić, jeśli nie na pierwszej stronie, to na pewno w wydaniach magazynowych. Dość powiedzieć, że Filomena – kobieta o męskim głosie – była pierwszą krakowską tramwajarką i uczestniczką nielichego romansu. A dalej jest tylko ciekawiej.
Krakowianie, zwłaszcza krakowscy dziennikarze i dziennikarki, znajdą tu pęk kluczy do spraw znanych tylko im. Ale bez tych kluczy też jest świetnie.
wyd. Wielka Litera
Aleksandra Boćkowska
Wanda Hagedorn, Ola Szmida „Twarz, brzuch, głowa”: Więcej niż opowieść o opresji
Zaczyna się niewinnie. Bohaterka, doradczyni ds. gender w międzynarodowej organizacji humanitarnej, przed wyjazdem na misję idzie zrobić włosy. Fryzjerka w luźnej pogawędce pyta, czy ma już wnuki. Rozpacz. Bo jak to, ona – energiczna, atrakcyjna, w totalnym życiowym pędzie – wygląda staro? Decyduje się więc na botoks i wynika z tego wiele nieprzyjemności.
Memuar graficzny Wandy Hagedorn (zilustrowany przez Olę Szmidę) to jednak dużo więcej niż opowieść o opresjach, jakie patriarchalny świat nakłada na kobiecy wygląd. To, owszem, rzecz o ukobiecaniu, któremu jesteśmy od pokoleń poddawane po to, by być posłuszne, ale i o tym, czy możliwa jest zmiana. „Jeśli statystyki mówią o milionach kobiet walczących z ciałem nieustannie i obsesyjnie, to nie jest to osobista walka, tylko opresja genderowa” – zauważa Hagedorn.
Urodzona w Polsce, od dawna mieszkająca w Australii, zdaje relację z frontu własnej walki o gładką twarz i płaski brzuch, ale to jedynie pretekst, by zmierzyć się z feministycznymi i filozoficznymi teoriami, wreszcie – szukać rozwiązania. Niecierpliwi się. Przygląda się Grecie Thunberg, nadzieją patrzy na tłum kobiet uczestniczących w festiwalu feministycznym, ale obawia się, że to za mało, by zmienić świat. „Potrzebna jest radykalna akcja. Masowe radykalne nieposłuszeństwo na globalną skalę” – pisze.
„Twarz, brzuch, głowa” to drugi po świetnej „Totalnie nie nostalgia” memuar graficzny według scenariusza Wandy Hagedorn. W tamtym rozprawiała się z przeszłością. Ten jest o przeszłości, teraźniejszości i prawdopodobnie, niestety, przyszłości. Bardzo, bardzo ważna lektura.
wyd. Kultura Gniewu
Aleksandra Boćkowska
Hiroko Oyamada „Ogród”: Utkany z codzienności
Jeżeli jeszcze nie znacie wydawnictwa Tajfuny, to najwyższy czas je poznać. W ofercie ma bowiem staranne tłumaczenia najciekawszych tytułów z kanonu literatury Azji Wschodniej – od zapomnianych klasyków po młodych, obiecujących pisarzy. Zespół Tajfunów zaprasza również do współpracy azjatyckich artystów, którzy projektują przepiękne okładki.
Najnowszy w tajfunowej rodzinie jest „Ogród” Hiroko Oyamady. To zbiór 15 opowiadań, w których autorka – wybitna obserwatorka życia codziennego – pisze m.in. o historii, rodzinie, skomplikowanych relacjach z bliskimi, macierzyństwie i starości. Z pozornie nieznaczących obrazów i podsłuchanych dialogów tka teksty, które na długo zostają w pamięci.
Premiera książki już 5 maja. Jeśli mieszkasz w Warszawie, po „Ogród” koniecznie zajrzyj do księgarni Tajfunów (ul. Chmielna 12), gdzie właśnie odsłonięto zieloną witrynę w sam raz na powitanie wiosny. Nowa księgarnia wydawnictwa już wkrótce – tym razem w Krakowie. My na pewno wpadniemy.
przekład Anna Wołcyrz, wyd. Tajfuny
Julia Właszczuk
Kazuo Ishiguro „Klara i Słońce”: Empatyczna maszyna
Dystopia pióra Kazuo Ishigury – pierwsza powieść wydana przez Brytyjczyka po Noblu z 2017 roku – eksploruje cienką granicę między człowiekiem a maszyną.
Nowoczesne technologie, zwłaszcza sztuczna inteligencja, zmieniły sposób myślenia o człowieczeństwie. Temat świadomości maszyn zdaje się szczególnie nurtować Brytyjczyków, którzy o dylematach moralnych nowej ery opowiedzieli już w niedocenionym serialu „Humans”.
Teraz pochyla się nad nim Kazuo Ishiguro w swoistej kontynuacji powieści „Nie opuszczaj mnie”. Klara, Sztuczna Przyjaciółka, rozumny robot, ma towarzyszyć nastolatce. Na dobre i na złe. Raczej na złe, bo konsekwencją modyfikacji genetycznych, którym poddano dziewczynę, by podwyższyć jej kompetencje intelektualne, może być śmiertelna choroba. Zdaniem Klary ratunek może przynieść tylko Słońce, zawsze pisane z wielkiej litery.
Ishiguro stawia pytania, czy maszyny czują empatię, nostalgię, żal, czy potrafią kochać i – w końcu – czy mogą zastąpić człowieka.
W uzasadnieniu noblowskim napisano, że Ishiguro „w swych powieściach o wielkiej emocjonalnej sile odsłonił otchłań pod naszym iluzorycznym poczuciem łączności ze światem”.
przekład Andrzej Szulc, wyd. Albatros
Anna Konieczyńska
Anna Romaniuk, „Orzeszkowo 14. Historie z Podlasia”: Zanim zniknie historia
Orzeszkowo jest jak Prawiek – mała wieś, która zaszyła się w prastarej puszczy i gęstej plątaninie historii. A Anna Romaniuk kreśli opowieść o tym miejscu od czasów prehistorycznych przez carskie aż do współczesności. Dziś niezwykłe Orzeszkowo – z autentyczną regionalną architekturą, zamieszkane przez kolejne pokolenie tutejszych, w których żyłach płynie polska i białoruska krew – znika. Zaciera się po cichu, tak jak zapadają się drewniane podlaskie chaty. Książka pozbawiona zdjęć, map i ilustracji staje się poetyckim przewodnikiem, który każe odbyć wycieczkę w te niedocenione rejony.
wyd. Czarne
Basia Czyżewska
Gabriel García Márquez, Mario Vargas Llosa „Dwie samotności. Dialog mistrzów”: Debata marzeń
54 lata temu w Krajowej Wyższej Szkole Inżynierii w Limie rozegrała się – jak pokazał czas – filmowa scena: dwóch wielkich pisarzy, Gabriel García Márquez i Mario Vargas Llosa, debatowało o powieści iberoamerykańskiej z perspektywy ich doświadczeń i codziennej pracy. Márquez miał wtedy 40 lat, Llosa – 31. Pierwszy wydał właśnie „Sto lat samotności”, zaś „Rozmowa w Katedrze” drugiego miała się ukazać dopiero za dwa lata.
Słowem, byli już znani, ale Nobel i inne nagrody wydawały im się wtedy raczej abstrakcyjne. Może dlatego tak łatwo dzielili się troskami pisarskiej pracy, przyznawali do błędów, ciągłego eksperymentowania, a sukces książek przypisywali wrażliwym czytelnikom. Dyskutowali przez kilka godzin – dużo dłużej niż zaplanowali organizatorzy.
„Dwie samotności” to zapis tej niepublikowanej wcześniej w Polsce, fascynującej rozmowy, wzbogacony o wspomnienia świadków oraz debaty i wywiady z noblistami. Bo obaj doczekali się Nobla – Márquez w 1982 roku, a Llosa – dopiero w 2010.
tłum. Agnieszka Rurarz, wyd. Muza
Basia Czyżewska
Sara Gay Forden „Dom Gucci”: Książka, na podstawie, której powstaje film Ridleya Scotta
Jednym z najważniejszych wydarzeń tego roku w świecie popkultury będzie bez wątpienia premiera filmu Ridleya Scotta „House of Gucci”, przypomni kulisy śmierci Maurizia Gucciego. Na ekranie zobaczymy, m.in. Lady Gagę, Adama Drivera, Ala Pacino i Jareda Leto. Oprócz gwiazdorskiej obsady film obiecuje również podróż do archiwów włoskiego domu mody.
Nim film trafi na ekrany, warto sięgnąć po książkę, na podstawie której powstał scenariusz. „Dom Gucci” Sary Gay Forden, znawczyni włoskiej mody, jest kroniką potęgi dynastii Guccich i jej spektakularnego upadku. Saga o trzech pokoleniach wpływowej rodziny to pozycja obowiązkowa dla miłośników mody (i kryminalnych intryg), która pochłonie Was bez reszty.
tłum. Anna Błasiak, wyd. Marginesy
Julia Właszczuk
Anthony Doerr „Światło, którego nie widać”: Powieść laureata Pulitzera
Opowieść o dorastaniu w czasie wojny. Niewidoma, odkąd skończyła sześć lat, Marie-Laure LeBlanc podczas inwazji Niemiec na Paryż ucieka z ojcem do położonego nad Oceanem Atlantyckim miasteczka Saint-Malo. Podczas alianckiego bombardowania spotyka młodego Wernera Pfenniga. Niezwykle uzdolniony chłopiec, który dorastał w sierocińcu w Zagłębiu Ruhry, jako nastolatek trafił do elitarnej szkoły hitlerowskiej, a następnie na front.
To nie jest wojenny romans. Anthony Doerr operuje krótkimi zdaniami, nie wzrusza na siłę, raczej tworzy melancholijny nastrój, w który zanurzamy się razem z głównymi bohaterami. W 2015 roku dostał Nagrodę Pulitzera za fikcję literacką.
tłum. Tomasz Wyżyński, wyd. Czarna Owca
Katarzyna Pietrewicz
Andrzej Stasiuk „Jadąc do Babadag”: W zawieszeniu
Prozę Andrzeja Stasiuka odkryłam przypadkiem – podczas licealnego konkursu z języka polskiego. Później przekonałam do niej mamę. Z niecierpliwością wypatruję każdej jego nowej książki (nie mogę się doczekać, aż przeczytam „Przewóz”), ale do „Jadąc do Babadag” lubię wracać szczególnie. Są tu naturalizm i metafizyka, błogość i prawda, stan pewnego zawieszenia. „Nic nie poradzę, lubię ten bałkański burdel” – pisze Stasiuk.
Wydawnictwo Czarne
Michalina Murawska
Suleika Jaouad „Between Two Kingdoms”: Jak żyć po chorobie
„What almost dying taught me about living” – mówi młoda autorka, której wystąpienie na TED Talk ma już ponad cztery miliony wyświetleń. W niezwykle mądrej książce Suleika Jaouad opisuje nie tylko walkę z chorobą nowotworową, lecz także pyta, jak żyć, przechodzić żałobę oraz dorastać i co to wszystko tak naprawdę oznacza.
Gdy masz 22 lata, świat stoi przed tobą otworem, a możliwości są nieograniczone. Tak wydawało się Suleice, która z Nowego Jorku przeprowadziła się akurat do Paryża. Ciągłe zmęczenie, złe samopoczucie i w końcu wizyty lekarskie w poszukiwaniu przyczyny osłabienia kończą się wstrząsającą diagnozą: zaawansowana białaczka. Szanse na przeżycie – 35 proc. Młoda kobieta wraca do Stanów Zjednoczonych i rozpoczyna leczenie.
Gdy rak jest w remisji, Jaouad, która w międzyczasie zaczęła prowadzić rubrykę w „The New York Timesie”, zdaje sobie sprawę, że nie wie, jak ma teraz żyć, bo nie jest już tą samą osobą, którą była przed chorobą. Wyrusza więc w podróż, by spotkać ludzi, którzy w trudnych chwilach dzielili się z nią swoimi historiami.
wyd. Random House
Katarzyna Pietrewicz
Razem z PortalYogi przygotowaliśmy dla naszych czytelników niespodziankę. Jeśli chcesz przetestować Portal przez miesiąc za darmo, wystarczy, że skorzystasz z tego linka: http://bit.ly/voguemajowka lub wybierając subskrypcję miesięczną wpiszesz kupon: VOGUE
Oferta jest ważna tylko dla nowych klientów do 4.05 włącznie.
PortalYogi to największe w Polsce internetowe studio z ponad 40 najlepszymi polskimi nauczycielami, blisko 400 sesjami i praktycznie wszystkimi stylami jogi. Działa na zasadzie subskrypcji – miesięczny abonament wynosi 34 zł.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.