Polscy siatkarze należą do światowej czołówki. Norbert Hubert i Tomasz Fornal, którzy grają razem w reprezentacji Polski, na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu mogą liczyć na złoto.
Norbert Huber: Gdy zakładam koszulkę z biało-czerwoną flagą, czuję, jaka to jest ogromna nobilitacja
Norbert Huber ma 207 centymetrów wzrostu, ale gdy serwuje z wyskoku, wygląda, jakby latał. Siatkarz godzi przygotowania do igrzysk olimpijskich z grą dla mistrza Polski, Jastrzębskiego Węgla. – Mam nadzieję, że dostanę zaproszenie pana trenera do reprezentacji narodowej. W Polsce mamy tylu świetnych zawodników, że wcale nie czuję się pewnie. Na mojej pozycji środkowego gra wiele znanych nazwisk. Staram się więc codziennie na to powołanie pracować – mówi skromnie Norbert Huber. W reprezentacji gra od 21. roku życia, czyli pięć lat. – Gdy zakładam koszulkę z biało-czerwoną flagą, wciąż czuję, jaka to jest ogromna nobilitacja. Wiele osób chciałoby się znaleźć na moim miejscu – mówi. Swoją szansę docenił jeszcze bardziej po dziewięciomiesięcznej przerwie. Ominęły go rozgrywki Ligi Narodów i mistrzostwa świata. Po kontuzji czuł się tak, jakby znów „uczył się jeździć na rowerze”. – Byłem tak podekscytowany, jakbym dopiero zaczynał – wspomina.
Choć Huber pochodzi z małego miasteczka, nie uważa, że z tego względu miał większe czy mniejsze szanse na sukces. – Przed wejściem do sportu musisz przewartościować swoje życie. Szczerze odpowiedzieć sobie na pytania, czy dobrze jesz, wysypiasz się, dbasz o siebie, czy jednak wolisz imprezować – tłumaczy. Zapytany o punkty zwrotne w swojej karierze, wymienia cztery: przeprowadzkę z podkarpackich Humnisk do Rzeszowa, gdzie w latach 2013-2017 grał w drużynie juniorskiej AKS Resovia; zaproszenie do Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Spale – w jego mniemaniu to była jego szkoła życia i uczyniła z niego lepszego człowieka i chłopaka-sportowca; występy z drużyną Cerrad Czarni Radom (2017-2019); pierwszy kontrakt seniorski oraz kontuzję, która nauczyła go, by nie bagatelizować sygnałów płynących z ciała.
Tomasz Fornal: Tej euforii nie da się porównać z niczym innym
Do polskiej reprezentacji grający na pozycji przyjmującego Fornal należy od 10 lat. Najpierw grał z juniorami, a od 2018 roku zdobywa kolejne laury z kadrą Nikoli Grbicia – złoto Ligi Narodów w 2023 roku, mistrzostwo Europy w tym samym roku i srebro na mistrzostwach świata w 2022 roku. – Szybko zleciało! – mówi Tomek. – Mam nadzieję, że stuknie kolejna dyszka i w 2034 roku będę świętować dwudziestolecie – dodaje zawodnik.
Siatkówka nie męczy Tomka nigdy. – Kocham ten sport. Tej euforii nie da się porównać z niczym innym. Gdy kończysz ostatni mecz w rozgrywkach, to uczucie jest nie do opisania i nie do podrobienia – tłumaczy Tomek. Jego największy sukces? – Na to pytanie zawsze odpowiadam inaczej. Zazwyczaj mówię, że pierwsze wygrane mistrzostwa Polski. Ale teraz wskazałbym na zwycięstwo w Lidze Narodów, bo wszedłem na boisko w trudnym momencie i udało mi się z sukcesem wesprzeć drużynę – wspomina. Wskazuje też na osobiste zwycięstwa – w ubiegłym roku z trenerem reprezentacji Nikola Grbić systematycznie pracowaliśmy nad poprawieniem ataku i zagrywki. W końcu igrzyska to dla niego – jak dla każdego sportowca – najważniejszy cel.
Nowe wydanie „Vogue Polska Sport & Wellness” w sprzedaży od 9 maja. Zamów go już dziś z wygodną dostawą do domu.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.