Lina Bo Bardi, urodzona we Włoszech brazylijska architektka, ze swojego Szklanego Domu uczyniła dzieło życia, a zarazem jedną z najsłynniejszych ikon brazylijskiej architektury.
Pierwszym projektem budowlanym architektki Liny Bo Bardi był własny dom. Skoro mieli zostać w Brazylii, musieli gdzieś zamieszkać. Bardi szukał lokalizacji pod przyszłe studio – miejsce spotkań i rezydencji dla artystów. Architekt Gregori Warchavchik polecił im Morumbi – nową dzielnicę powstającą na obrzeżach São Paulo, na miejscu dawnej plantacji herbaty. On, wspólnie z Osvaldem Bratke, zaprojektował jej układ: nowoczesna siatka ulic z poszanowaniem istniejącej zabudowy – zachowano m.in. dom dawnej farmy i starą kaplicę. Takie myślenie podobało się Linie.
Casa de Vidro projektu Liny Bo Bardi zbudowano w 1952 roku
Kupili dwie działki. W 1949 roku Lina rozpoczęła pracę nad projektem, który ukończyła nieco ponad rok później. Pozwolenie na budowę otrzymali w lipcu 1951 roku, dom był gotowy w kwietniu 1952. Bryłę wsparto na cienkich stalowych słupach (średnicy 17 cm, co wówczas należało do niezwykłych osiągnięć technologicznych), a przeszklone ściany otwierały wnętrze na dolinę rzeki, po latach przesłoniętą przez rosnące drzewa, wchodzące niemal do środka. Do wejścia prowadziła lekka, stalowa klatka schodowa z marmurowymi stopniami. Wewnątrz rozplanowano przestronny salon z naturalnym ogrodem za oknami, zapełniony książkami, dziełami sztuki, krzesłami jej projektu – m.in. słynnym krzesłem z miskowatym siedziskiem na prostym czteronożnym stelażu oraz tapicerowanym, składanym fotelem z wklęsłym siedziskiem i dwoma okrągłymi poduszkami. Światło wpadało do środka przez świetliki dachowe. Przeszkloną część ze „studnią świetlną”, gdzie rosło drzewo, podzielono na tzw. dzienną o powierzchni 20 metrów kwadratowych, hol wejściowy, bibliotekę i jadalnię. Drugą połowę domu – murowaną, z oknami żaluzjowymi – stanowiły dwa długie skrzydła mieszczące spiżarnię, półotwartą pralnię, łazienkę i trzy małe sypialnie. Obie części łączyło patio z gęstą
roślinnością.
Zdaniem Liny Bo Bardi architektura miała uwzględniać naturalne otoczenie i codzienne życie człowieka
Zdjęcia fasady domu wkrótce wykorzystano w kampanii dewelopera reklamującego Morumbi hasłem „Architektura i natura”. Lina Bo Bardi pisała wtedy: „Zaczyna się nowa era w architekturze współczesnej, która ma uwzględniać w projektach naturalne otoczenie i codzienne życie człowieka”. W innym tekście dla „Habitat” postulowała, by w Morumbi obowiązywały surowe normy urbanistyczne, które zapobiegną sytuacji, w której przyszli mieszkańcy zostaną zapamiętani jako „ludzie z dużą ilością pieniędzy, ale złym gustem”, którego „natura nie byłaby w stanie
przykryć”.
Lina Bo Bardi mieszkała w Szklanym Domu (znanym jako Casa de Vidro) przez 40 lat
Choć zaprojektowała później wiele znanych budynków i prywatnych, i użyteczności publicznej, to ten dom pozostał jej najbardziej ikonicznym dziełem. Pietro Maria Bardi przeżył ją o siedem lat, ale już po jej śmierci przekazał dom w ręce Instituto Bardi. Dziś mieści się tam muzeum poświęcone ich wspólnej historii i wkładowi w brazylijską kulturę.
Cały tekst znajdziesz we wrześniowym wydaniu „Vogue Polska”. Zamów numer już dziś z wygodną dostawą do domu.
Zaloguj się, aby zostawić komentarz.