Największe trendy w modzie męskiej na wiosnę-lato 2026? Uczuciowość i delikatność

Projektanci coraz częściej odwołują się do męskich uczuć, coraz chętniej eksponują męską delikatność nie tylko poprzez feminizowanie garderoby. Nie rezygnują jednak z podkreślania męskiej sił. Power looki łączą się z bielizną, biżuterią i finezyjnymi dekoracjami, a kruchość, wrażliwość i subtelność stały się składnikami mocy. Męska moda na sezon wiosna-lato 2026 zrodziła się m.in. z chłopięcej literatury, marzeń sennych i życia duchowego, a także z delikatnej zmysłowości. Oto dowody.

Dolce & Gabbana: W ogrodzie Morfeusza

Delikatność, senność i zmysłowość to cechy pięknej kolekcji Dolce & Gabbana, w której znalazło się też wiele power looków. Jej rdzeń tworzą eleganckie, klasyczne, włoskie piżamy, podobne do tych, które Marcello Mastroianni nosił na planie nagrodzonego Oscarem „Rozwodu po włosku” z 1961 roku.

Nocna pasiasta bielizna stała się odzieżą wierzchnią i zatarła w ten sposób granicę między snem a jawą. Domenico i Stefano wykorzystali delikatność i bezbronność śpiących osób. Marzenia senne pochłaniały na wybiegu rzeczywistość, a realność rozpychała się w objęciach Morfeusza.

Autorką jednego z najpiękniejszych przedstawień boga snów jest Teofila Certowicz. Założycielka pierwszej krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych dla Kobiet zmarła w 1918 roku. W 1889 roku artystka wykonała w brązie posąg starszego, umięśnionego mężczyzny z długimi włosami, na których leży wianek zapleciony z maków. Kwiat maku dekoruje też tkaninę zasłaniającą ciało Morfeusza od pasa w dół. U jego stóp siedzi sowa. Rzeźba stoi obok neorenesansowego Pałacu Czapskich w Krakowie. Ozdobną architektoniczną niszę zza posągu pokrywają pnącza, ślady XIX-wiecznego ogrodu, w którym dziś jest lapidarium.

Nocą wokół pałacu przechadzać by się mogli modele z wiosennego show Dolce & Gabbana. Obszerne kroje piżam i innych ubiorów korespondują z power lookami z lat 80. Ubrania pokryte są aplikacjami. Błyszczące dekoracje o roślinnych kształtach wykonano ręcznie z haftów, kamieni i kryształków. Stroje przypominają przez to haute couture. Drobne, różnokolorowe kwiaty kwitną na pochłaniających stroje bluszczach, podobnych do tych, które obrastają wnękę za krakowskim Morfeuszem. Na jednej z piżam widać śliczne konwalie majowe. Inne wzory przywodzą na myśl maki, chabry, słoneczniki, azalie, floksy.

Domowe klapki ze sztucznego futra kontrastowały na wybiegu z wystawną biżuterią: błyszczącymi, różnobarwnymi koliami, różańcami, kameami z białymi profilami kobiet i innymi broszami. Tygrysie cętki przywołały drapieżnika z koszmaru sennego i równoważyły wszechobecną delikatność.

Saul Nash: Sportowy spirytualizm

Projektant zaznacza, że kolekcja „Embrace” („Objęcia”) zrodziła się z badania intymnych gestów oraz cielesnych i duchowych połączeń. Na obcisłych koszulkach i usportowionych smokingowych pasach widać ślady dłoni. Czy to znaki pozostawione przez ducha, który próbuje skontaktować się ze światem, obejmując żywych ludzi? A może ślady po erotycznych zbliżeniach, miłosnych uściskach? Denimowe spodnie ozdobiono nadrukami, które przedstawiają odbicia splecionych, być może tańczących lub kochających się ciał.

„Londyńczyk łączy odzież sportową, krawiectwo i stroje militarne z nutą duchowości i hedonizmu” – czytamy w opisie kolekcji na sezon wiosna/lato 2026. Modę Saula Nasha określić można mianem „sportowego humanizmu” albo „sportowego spirytualizmu”, gdyż jego ubrania nie tylko ułatwiają ruch, lecz także skupiają się na człowieku i jego duchowych przeżyciach.

Kolekcja jest zmysłowa. Dekolty zmieniają się w zaburzające symetrię otwory, które po odpięciu guziczków eksponują męskie sutki. Pokazujący się w Mediolanie Brytyjczyk jest tancerzem i choreografem. Sztuka ruchu pomaga mu połączyć funkcjonalność i wygodę z duchowymi oraz erotycznymi przeżyciami.

KidSuper: „Chłopiec, który przeskoczył Księżyc”

Colm Dillane, założyciel domu mody KidSuper, spełnił swoje marzenie o napisaniu książki. Bohaterem krótkiej bajki z morałem jest chłopiec, który nie przejmował się licznymi potknięciami i niepowodzeniami, gdyż miał jedno wielkie marzenie – pragnął dosięgnąć gwiazd. Gwiazdy go przywoływały, a on pokochał przez to niebo. Małymi krokami, upadając i podnosząc z porażek, zbliżał się do gwiazd. Miał też dar przekonywania. Mechanicy, architekci, budowlańcy, naukowcy, inżynierowie, nauczyciele, rodzice, a nawet klaun – wszyscy zaangażowali się w budowę statku, którym chłopiec wyruszył ku gwiazdom. Gdy był już blisko ciał niebieskich, w kosmosie rozpętała się burza meteorytów. Uchylając się od ich uderzeń, chłopiec skierował wszystkie siły, całą prędkość, by dolecieć do Księżyca, za którym chciał się schronić. Użył pola grawitacyjnego Księżyca, przeskoczył go i spadł na jeden z wieżowców stojących na Ziemi. Nie zdobył gwiazd, lecz przeskakując Księżyc, zrozumiał, jak wiele jeszcze może zrobić. „Chłopiec, który przeskoczył Księżyc” to opowieść o pasji, która otwiera nowe możliwości, o tym, że trzeba mieć oczy otwarte, by dostrzec, jak wiele nieuświadomionych marzeń spełniamy niechcący, a wreszcie o tym, że porażka może być sukcesem.

Show zorganizowano w Luwrze, w części należącej do Musée des Arts Décoratifs. Na wybiegu stanęły dwie gigantyczne książki z pięknymi ilustracjami, z których kart wychodzili na wybieg modele i modelki. Książki były prawdziwe, a ich strony wertowano podczas show. Rysunki widać było także na ubraniach. Moda stała się literaturą, a literatura – modą. Torebki naśladowały książki. Desenie ubrań przedstawiały niezdobyte gwiazdy i przeskoczony Księżyc, a także statek kosmiczny i pokreślone rękopisy Colma Dillane’a. Portrety pomocników chłopca widać nie tylko na nadrukach, lecz także na klamrze paska. Kroje ubrań zdeformowały i odrealniły kosmiczny chaos i pęd.

Dries Van Noten: Perfekcyjny dzień

Treść pokazu Driesa Van Notena wyjaśniał szlagier Lou Reeda „Perfect Day”. „Just a perfect day / Drink Sangria in the park / And then later / When it gets dark, we go home” – tak legendarny rockmen opisał w pierwszej zwrotce swój idealny dzień. Z refrenu dowiadujemy się, że dzień ten nie mógłby być perfekcyjny bez drugiej osoby, najprawdopodobniej ukochanej piosenkarza. Niektórzy twierdzili, że wybranką serca nie była kobieta, lecz heroina.

Julian Klausner, nowy dyrektor domu mody, za pomocą pierwszej męskiej kolekcji stworzonej dla Diesa Van Notena zilustrował swój idealny dzień. Jego heroiną było dziedzictwo założyciela antwerpskiej marki.

Na bazie krawieckiej klasyki Van Noten, a za nim Klausner stworzyli styl oparty na lekkości i finezji. Zmienili konserwatywny formalizm w zmodernizowany dandyzm, a skromność skonfrontowali z kwiecistością. W kolekcji wiosennej na następny rok męskość rozkwitła dzięki kobiecości wprowadzonej za pomocą damskich krojów. – Zakochany mężczyzna spaceruje po plaży o świcie, po imprezie. Rozpięta koszula, zrolowane rękawy… sylwetka nabiera nowego życia. Późna noc zlewa się z wczesnym rankiem – oto wizja Juliana Klausnera, który zinterpretował krawiecki rygor za pomocą spontanicznych gestów.